cierpieć

Polish

Etymology

From Proto-Slavic *tьrpĕti.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈt͡ɕɛr.pʲɛt͡ɕ/
  • cierpieć(file)

Verb

cierpieć impf (perfective ucierpieć or wycierpieć)

  1. suffer (to feel pain)

Conjugation
Conjugation of cierpieć impf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or f or n
infinitive cierpieć
present tense 1st cierpię cierpimy
2nd cierpisz cierpicie
3rd cierpi cierpią
past tense 1st cierpiałem cierpiałam cierpieliśmy cierpiałyśmy
2nd cierpiałeś cierpiałaś cierpieliście cierpiałyście
3rd cierpiał cierpiała cierpiało cierpieli cierpiały
future tense 1st będę cierpiał1 będę cierpiała1 będziemy cierpieli1 będziemy cierpiały1
2nd będziesz cierpiał1 będziesz cierpiała1 będziecie cierpieli1 będziecie cierpiały1
3rd będzie cierpiał1 będzie cierpiała1 będzie cierpiało1 będą cierpieli1 będą cierpiały1
conditional 1st cierpiałbym cierpiałabym cierpielibyśmy cierpiałybyśmy
2nd cierpiałbyś cierpiałabyś cierpielibyście cierpiałybyście
3rd cierpiałby cierpiałaby cierpiałoby cierpieliby cierpiałyby
imperative 1st — cierpmy
2nd cierp cierpcie
3rd niech cierpi niech cierpią
active adjectival participle cierpiący cierpiąca cierpiące cierpiący cierpiące
contemporary adverbial participle cierpiąc
verbal noun cierpienie
1 or: będę cierpieć, będziesz cierpieć etc.

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.