cibatus

Latin

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /kiˈbaː.tus/, [kɪˈbaː.tʊs]

Etymology 1

Perfect passive participle of cibō (feed).

Participle

cibātus m (feminine cibāta, neuter cibātum); first/second declension

  1. fed, given food

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative cibātus cibāta cibātum cibātī cibātae cibāta
Genitive cibātī cibātae cibātī cibātōrum cibātārum cibātōrum
Dative cibātō cibātae cibātō cibātīs cibātīs cibātīs
Accusative cibātum cibātam cibātum cibātōs cibātās cibāta
Ablative cibātō cibātā cibātō cibātīs cibātīs cibātīs
Vocative cibāte cibāta cibātum cibātī cibātae cibāta

Etymology 2

Nominalisation of the supine of cibō

Noun

cibātus m (genitive cibātūs); fourth declension

  1. food

Inflection

Fourth declension.

Case Singular Plural
Nominative cibātus cibātūs
Genitive cibātūs cibātuum
Dative cibātuī cibātibus
Accusative cibātum cibātūs
Ablative cibātū cibātibus
Vocative cibātus cibātūs

Descendants

References

  • cibatus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • cibatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.