chrismus

Latin

Alternative forms

  • chrismum

Etymology

New Latin [16th century], from Middle Latin crismon.

Pronunciation

Noun

chrismus m (genitive chrismī); second declension

  1. Eucharist
    • 1577, Gabriel de Barletta, Sermones, volume 1, page 114:
      Quot sunt inquit sacramenta Ecclesiae? Repsond. tribus. Et episcopus Quibus. Chrismus, baptismus, & missa pro defunctis.
      “How many,” [he] said, “are the sacraments of the Church?” [The other] responds: “Three [in number].” And the bishop [said], “Which [in number]?” “The Eucharist, Baptism, and Mass for the Dead.”
    • 1814, Unknown, quoting John Tutchin, “Nugae. № XXVII”, in The European Magazine, and London Review, page 194:
      B[ishop]. Quot sunt septem Sacramenta?
      S[chollar]. Tribus, viz. Chrismus, Primus et Baptismus.
      Bishop: How many are the seven sacraments?
      Scholar: Three [in number], namely the Eucharist, the first and baptism.
  2. Christogram, chrismon
    • 1765, Johann Christoph Gatterer, Elementa artis diplomaticae universalis, page 145:
      Est vero Chrismon sive Chrismus, si eius originem spectes, nihil aliud, quam signum pietatis christianae, ac sigillatim inuocationis diuinae, vel etiam iurisiurandi taciti, quo quis se ad seruanda, quae promittebat, obligauit.
      (please add an English translation of this quote)

Declension

Second declension.

Case Singular Plural
Nominative chrismus chrismī
Genitive chrismī chrismōrum
Dative chrismō chrismīs
Accusative chrismum chrismōs
Ablative chrismō chrismīs
Vocative chrisme chrismī

Usage notes

Derived terms

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.