chichotać

Polish

Etymology

From Proto-Slavic *xoxotati.

Pronunciation
  • IPA(key): /xʲiˈxɔ.tat͡ɕ/

Verb

chichotać impf (perfective zachichotać)

  1. (intransitive) to giggle, titter, chuckle

Conjugation
Conjugation of chichotać impf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or f or n
infinitive chichotać
present tense 1st chichoczę chichoczemy
2nd chichoczesz chichoczecie
3rd chichocze chichoczą
past tense 1st chichotałem chichotałam chichotaliśmy chichotałyśmy
2nd chichotałeś chichotałaś chichotaliście chichotałyście
3rd chichotał chichotała chichotało chichotali chichotały
future tense 1st będę chichotał1 będę chichotała1 będziemy chichotali1 będziemy chichotały1
2nd będziesz chichotał1 będziesz chichotała1 będziecie chichotali1 będziecie chichotały1
3rd będzie chichotał1 będzie chichotała1 będzie chichotało1 będą chichotali1 będą chichotały1
conditional 1st chichotałbym chichotałabym chichotalibyśmy chichotałybyśmy
2nd chichotałbyś chichotałabyś chichotalibyście chichotałybyście
3rd chichotałby chichotałaby chichotałoby chichotaliby chichotałyby
imperative 1st — chichoczmy
2nd chichocz chichoczcie
3rd niech chichocze niech chichoczą
active adjectival participle chichoczący chichocząca chichoczące chichoczący chichoczące
contemporary adverbial participle chichocząc
impersonal past chichotano
verbal noun chichotanie
1 or: będę chichotać, będziesz chichotać etc.

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.