chcieć

Polish

Etymology

From Proto-Slavic *xъtěti (stem *xъť-).

Pronunciation
  • IPA(key): /xt͡ɕɛt͡ɕ/
  • chcieć(file)

Verb

chcieć impf (perfective zechcieć)

  1. (transitive) to want

Conjugation
Conjugation of chcieć impf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or f or n
infinitive chcieć
present tense 1st chcę chcemy
2nd chcesz chcecie
3rd chce chcą
past tense 1st chciałem chciałam chcieliśmy chciałyśmy
2nd chciałeś chciałaś chcieliście chciałyście
3rd chciał chciała chciało chcieli chciały
future tense 1st będę chciał1 będę chciała1 będziemy chcieli1 będziemy chciały1
2nd będziesz chciał1 będziesz chciała1 będziecie chcieli1 będziecie chciały1
3rd będzie chciał1 będzie chciała1 będzie chciało1 będą chcieli1 będą chciały1
conditional 1st chciałbym chciałabym chcielibyśmy chciałybyśmy
2nd chciałbyś chciałabyś chcielibyście chciałybyście
3rd chciałby chciałaby chciałoby chcieliby chciałyby
imperative 1st — chciejmy
2nd chciej chciejcie
3rd niech chce niech chcą
active adjectival participle chcący chcąca chcące chcący chcące
passive adjectival participle chciany chciana chciane chciani chciane
contemporary adverbial participle chcąc
impersonal past chciano
verbal noun chcenie
1 or: będę chcieć, będziesz chcieć etc.

Further reading
  • chcieć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.