chapać

Polish

Etymology

From Proto-Slavic *xapati.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈxa.pat͡ɕ/

Verb

chapać impf (perfective chapnąć)

  1. (transitive) to snatch, to snap at

Conjugation
Conjugation of chapać impf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or f or n
infinitive chapać
present tense 1st chapię chapiemy
2nd chapiesz chapiecie
3rd chapie chapią
past tense 1st chapałem chapałam chapaliśmy chapałyśmy
2nd chapałeś chapałaś chapaliście chapałyście
3rd chapał chapała chapało chapali chapały
future tense 1st będę chapał1 będę chapała1 będziemy chapali1 będziemy chapały1
2nd będziesz chapał1 będziesz chapała1 będziecie chapali1 będziecie chapały1
3rd będzie chapał1 będzie chapała1 będzie chapało1 będą chapali1 będą chapały1
conditional 1st chapałbym chapałabym chapalibyśmy chapałybyśmy
2nd chapałbyś chapałabyś chapalibyście chapałybyście
3rd chapałby chapałaby chapałoby chapaliby chapałyby
imperative 1st — chapmy
2nd chap chapcie
3rd niech chapie niech chapią
active adjectival participle chapiący chapiąca chapiące chapiący chapiące
passive adjectival participle chapany chapana chapane chapani chapane
contemporary adverbial participle chapiąc
impersonal past chapano
verbal noun chapanie
1 or: będę chapać, będziesz chapać etc.

Further reading
  • chapać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.