chadzać

Polish

Etymology

From Proto-Slavic *xaďati.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈxa.d͡zat͡ɕ/
  • Audio(file)

Verb

chadzać impf (indeterminate, frequentative, perfective pójść, imperfective chodzić)

  1. to walk habitually
  2. to frequent

Conjugation
Conjugation of chadzać impf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or f or n
infinitive chadzać
present tense 1st chadzam chadzamy
2nd chadzasz chadzacie
3rd chadza chadzają
past tense 1st chadzałem chadzałam chadzaliśmy chadzałyśmy
2nd chadzałeś chadzałaś chadzaliście chadzałyście
3rd chadzał chadzała chadzało chadzali chadzały
future tense 1st będę chadzał1 będę chadzała1 będziemy chadzali1 będziemy chadzały1
2nd będziesz chadzał1 będziesz chadzała1 będziecie chadzali1 będziecie chadzały1
3rd będzie chadzał1 będzie chadzała1 będzie chadzało1 będą chadzali1 będą chadzały1
conditional 1st chadzałbym chadzałabym chadzalibyśmy chadzałybyśmy
2nd chadzałbyś chadzałabyś chadzalibyście chadzałybyście
3rd chadzałby chadzałaby chadzałoby chadzaliby chadzałyby
imperative 1st — chadzajmy
2nd chadzaj chadzajcie
3rd niech chadza niech chadzają
active adjectival participle chadzający chadzająca chadzające chadzający chadzające
contemporary adverbial participle chadzając
impersonal past chadzano
verbal noun chadzanie
1 or: będę chadzać, będziesz chadzać etc.

Synonyms
  • (to walk habitually): przechadzać się
  • (to frequent): bywać

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.