causalis

Latin

Etymology

causa + -ālis

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /kau̯ˈsaː.lis/, [kau̯ˈsaː.lɪs]
  • (Ecclesiastical) IPA(key): /kau̯ˈsa.lis/, [kau̯ˈsaː.lis]

Adjective

causālis (neuter causāle); third declension

  1. (Late Latin) causal
  2. (Late Latin, grammar) causal
    • 1737, Glossarium germanicum, continens origines & antiquitates totius linguae germanicae, et omnium pene vocabulorum, vigentium et desitorum. Opus [...] Johannis Georgii Wachteri, page 257:
      Gothi tres habent conjunctiones causales, than Luc. I. 66. unte Matth. IX. 24. & uhthan Marc. XVI. 8. Anglosaxones & Franci nullas.

Declension

Third declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative causālis causāle causālēs causālia
Genitive causālis causālis causālium causālium
Dative causālī causālī causālibus causālibus
Accusative causālem causāle causālēs, causālīs causālia
Ablative causālī causālī causālibus causālibus
Vocative causālis causāle causālēs causālia

Descendants

References

  • causalis in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • causalis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.