capić

Polish

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈt͡sa.pʲit͡ɕ/

Verb

capić impf

  1. (intransitive, colloquial) to stink

Conjugation
Conjugation of capić impf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or f or n
infinitive capić
present tense 1st capię capimy
2nd capisz capicie
3rd capi capią
past tense 1st capiłem capiłam capiliśmy capiłyśmy
2nd capiłeś capiłaś capiliście capiłyście
3rd capił capiła capiło capili capiły
future tense 1st będę capił1 będę capiła1 będziemy capili1 będziemy capiły1
2nd będziesz capił1 będziesz capiła1 będziecie capili1 będziecie capiły1
3rd będzie capił1 będzie capiła1 będzie capiło1 będą capili1 będą capiły1
conditional 1st capiłbym capiłabym capilibyśmy capiłybyśmy
2nd capiłbyś capiłabyś capilibyście capiłybyście
3rd capiłby capiłaby capiłoby capiliby capiłyby
imperative 1st — capmy
2nd cap capcie
3rd niech capi niech capią
active adjectival participle capiący capiąca capiące capiący capiące
contemporary adverbial participle capiąc
impersonal past capiono
verbal noun capienie
1 or: będę capić, będziesz capić etc.

Synonyms

Further reading
  • capić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.