canturus

Latin

Etymology

Future active participle of canō

Participle

cantūrus m (feminine cantūra, neuter cantūrum); first/second declension

  1. about to sing

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative cantūrus cantūra cantūrum cantūrī cantūrae cantūra
Genitive cantūrī cantūrae cantūrī cantūrōrum cantūrārum cantūrōrum
Dative cantūrō cantūrae cantūrō cantūrīs cantūrīs cantūrīs
Accusative cantūrum cantūram cantūrum cantūrōs cantūrās cantūra
Ablative cantūrō cantūrā cantūrō cantūrīs cantūrīs cantūrīs
Vocative cantūre cantūra cantūrum cantūrī cantūrae cantūra
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.