cantabundus

Latin

Etymology

From cantō (sing) + -bundus.

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /kan.taːˈbun.dus/, [kan.taːˈbʊn.dʊs]

Adjective

cantābundus (feminine cantābunda, neuter cantābundum); first/second declension

  1. singing

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative cantābundus cantābunda cantābundum cantābundī cantābundae cantābunda
Genitive cantābundī cantābundae cantābundī cantābundōrum cantābundārum cantābundōrum
Dative cantābundō cantābundō cantābundīs
Accusative cantābundum cantābundam cantābundum cantābundōs cantābundās cantābunda
Ablative cantābundō cantābundā cantābundō cantābundīs
Vocative cantābunde cantābunda cantābundum cantābundī cantābundae cantābunda

References

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.