cando

See also: Cando, candó, and can-do

Galician

Etymology 1

From Latin quandō.

Adverb

cando

  1. (interrogative) when

Conjunction

cando

  1. when

Etymology 2

Candos near Pena Trevinca

From older candano, from a substrate language, from Proto-Celtic *kando-, from Proto-Indo-European *(s)kand- (to shine, glow); compare Latin candeō (glow) and Ancient Greek κάνδαρος (kándaros, charcoal).[1]

Cognate with Asturian candanu.

Noun

cando m (plural candos)

  1. dry or partially burnt twig used as firewood

Derived terms

  • Candaído
  • Candal
  • Candañedo
  • Candeda
  • Candedo
  • Candedos
  • Candeeira
  • Candeira
  • Candeiro
  • Candendo
  • Cando
  • Candosa

References

  • cando” in Dicionario de Dicionarios do galego medieval, SLI - ILGA 2006-2012.
  • cando” in Xavier Varela Barreiro & Xavier Gómez Guinovart: Corpus Xelmírez - Corpus lingüístico da Galicia medieval. SLI / Grupo TALG / ILG, 2006-2016.
  • cando” in Dicionario de Dicionarios da lingua galega, SLI - ILGA 2006-2013.
  • cando” in Tesouro informatizado da lingua galega. Santiago: ILG.
  • cando” in Álvarez, Rosario (coord.): Tesouro do léxico patrimonial galego e portugués, Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega.
  1. Martínez Lema, Paulo (2010) A toponimia das comarcas de Bergantiños, Fisterra, Soneira e Xallas na documentación do tombo de Toxos Outos (séculos XII-XIV), Santiago de Compostela: USC, page 308.

Spanish

Verb

cando

  1. First-person singular (yo) present indicative form of candar.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.