cancellatus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of cancellō.

Participle

cancellātus m (feminine cancellāta, neuter cancellātum); first/second declension

  1. latticed

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative cancellātus cancellāta cancellātum cancellātī cancellātae cancellāta
Genitive cancellātī cancellātae cancellātī cancellātōrum cancellātārum cancellātōrum
Dative cancellātō cancellātae cancellātō cancellātīs cancellātīs cancellātīs
Accusative cancellātum cancellātam cancellātum cancellātōs cancellātās cancellāta
Ablative cancellātō cancellātā cancellātō cancellātīs cancellātīs cancellātīs
Vocative cancellāte cancellāta cancellātum cancellātī cancellātae cancellāta

References

  • cancellatus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)
  • cancellatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
  • cancellatus in Ramminger, Johann (accessed 16 July 2016) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700, pre-publication website, 2005-2016
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.