caerimonialis
Latin
Etymology
From caerimōnia + -ālis.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /kae̯.ri.moː.niˈaː.lis/, [kae̯.rɪ.moː.nɪˈaː.lɪs]
Inflection
Third declension.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | caerimōniālis | caerimōniāle | caerimōniālēs | caerimōniālia | |
Genitive | caerimōniālis | caerimōniālis | caerimōniālium | caerimōniālium | |
Dative | caerimōniālī | caerimōniālī | caerimōniālibus | caerimōniālibus | |
Accusative | caerimōniālem | caerimōniāle | caerimōniālēs, caerimōniālīs | caerimōniālia | |
Ablative | caerimōniālī | caerimōniālī | caerimōniālibus | caerimōniālibus | |
Vocative | caerimōniālis | caerimōniāle | caerimōniālēs | caerimōniālia |
Descendants
- English: ceremonial
- French: cérémonial
- Italian: cerimoniale
- Spanish: ceremonial
References
- caerimonialis in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- caerimonialis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.