büyücü

Turkish

Etymology

From büyü (“magic”) +‎ -cü.

Pronunciation
  • IPA(key): [byjyˈdʒy]

Noun

büyücü (definite accusative büyücüyü, plural büyücüler)

  1. magician, sorcerer, wizard

Declension
Inflection
Nominative büyücü
Definite accusative büyücüyü
Singular Plural
Nominative büyücü büyücüler
Definite accusative büyücüyü büyücüleri
Dative büyücüye büyücülere
Locative büyücüde büyücülerde
Ablative büyücüden büyücülerden
Genitive büyücünün büyücülerin
Possessive forms
Singular Plural
1st singular büyücüm büyücülerim
2nd singular büyücün büyücülerin
3rd singular büyücüsü büyücüleri
1st plural büyücümüz büyücülerimiz
2nd plural büyücünüz büyücüleriniz
3rd plural büyücüleri büyücüleri
Predicative forms
Singular Plural
1st singular büyücüyüm büyücülerim
2nd singular büyücüsün büyücülersin
3rd singular büyücü
büyücüdür		 büyücüler
büyücülerdir
1st plural büyücüyüz büyücüleriz
2nd plural büyücüsünüz büyücülersiniz
3rd plural büyücüler büyücülerdir

Synonyms

Derived terms
  • büyücülük
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.