buikspreken

Dutch

Etymology

Compound of buik (belly, abdomen) + spreken (to speak).

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈbœy̯kˌspreː.kə(n)/
  • Hyphenation: buik‧spre‧ken

Noun

buikspreken n (uncountable)

  1. ventriloquism
    Synonym: buikspraak

Verb

buikspreken

  1. (intransitive, transitive) to ventriloquise

Usage notes

  • Usage of conjugated forms of this verb is highly variable. The infinitive and active participle are relatively common. Indicatives are generally restricted to subordinate clauses. The past participle is very rare.

Inflection

Inflection of buikspreken (strong class 4, separable)
infinitive buikspreken
past singular sprak buik
past participle buikgesproken
infinitive buikspreken
gerund buikspreken n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular spreek buiksprak buikbuikspreekbuiksprak
2nd person sing. (jij) spreekt buiksprak buikbuikspreektbuiksprak
2nd person sing. (u) spreekt buiksprak buikbuikspreektbuiksprak
2nd person sing. (gij) spreekt buikspraakt buikbuikspreektbuikspraakt
3rd person singular spreekt buiksprak buikbuikspreektbuiksprak
plural spreken buikspraken buikbuiksprekenbuikspraken
subjunctive sing.1 spreke buiksprake buikbuiksprekebuiksprake
subjunctive plur.1 spreken buikspraken buikbuiksprekenbuikspraken
imperative sing. spreek buik
imperative plur.1 spreekt buik
participles buiksprekendbuikgesproken
1) Archaic.

Derived terms

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.