bronić

Polish

Etymology

From Proto-Slavic *borniti.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈbrɔ.ɲit͡ɕ/
  • Audio(file)

Verb

bronić impf (perfective obronić)

  1. (transitive) to defend
  2. (transitive) to guard

Conjugation
Conjugation of bronić impf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or f or n
infinitive bronić
present tense 1st bronię bronimy
2nd bronisz bronicie
3rd broni bronią
past tense 1st broniłem broniłam broniliśmy broniłyśmy
2nd broniłeś broniłaś broniliście broniłyście
3rd bronił broniła broniło bronili broniły
future tense 1st będę bronił1 będę broniła1 będziemy bronili1 będziemy broniły1
2nd będziesz bronił1 będziesz broniła1 będziecie bronili1 będziecie broniły1
3rd będzie bronił1 będzie broniła1 będzie broniło1 będą bronili1 będą broniły1
conditional 1st broniłbym broniłabym bronilibyśmy broniłybyśmy
2nd broniłbyś broniłabyś bronilibyście broniłybyście
3rd broniłby broniłaby broniłoby broniliby broniłyby
imperative 1st — brońmy
2nd broń brońcie
3rd niech broni niech bronią
active adjectival participle broniący broniąca broniące broniący broniące
passive adjectival participle broniony broniona bronione bronieni bronione
contemporary adverbial participle broniąc
impersonal past broniono
verbal noun bronienie
1 or: będę bronić, będziesz bronić etc.

Synonyms
  • (to guard): osłaniać, strzec

Further reading
  • bronić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.