bracatus

Latin

Etymology

From brāca.

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /braːˈkaː.tus/, [braːˈkaː.tʊs]

Adjective

brācātus (feminine brācāta, neuter brācātum); first/second declension

  1. wearing trousers or breeches
  2. (hence) foreign, barbarian

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative brācātus brācāta brācātum brācātī brācātae brācāta
Genitive brācātī brācātae brācātī brācātōrum brācātārum brācātōrum
Dative brācātō brācātae brācātō brācātīs brācātīs brācātīs
Accusative brācātum brācātam brācātum brācātōs brācātās brācāta
Ablative brācātō brācātā brācātō brācātīs brācātīs brācātīs
Vocative brācāte brācāta brācātum brācātī brācātae brācāta

Descendants

References

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.