boyacı

Turkish

Etymology

From Ottoman Turkish بوياجی‎ (boyacı, “dyer”), from Proto-Turkic *bodogčɨ, derived from Proto-Turkic *bodog (“paint, dye”). Equivalent to boya (“paint”) +‎ -cı. Cognate with Bashkir буяусы (buyawsï), Kazakh бояушы (boyawşı), Kyrgyz боёкчу (boyokçu), Tatar буяучы (buyauçı), Uyghur بوياقچى‎ (boyaqchi), Uzbek boʻyoqchi.

Pronunciation

IPA^(key): [bɔjɑˈdʒɯ]
Hyphenation: bo‧ya‧cı

Noun

boyacı (definite accusative boyacıyı, plural boyacılar)

painter (a laborer or workman who paints surfaces)

Declension

Inflection

Nominative

boyacı

Definite accusative

boyacıyı

Singular

Plural

Nominative

boyacı

boyacılar

Definite accusative

boyacıyı

boyacıları

Dative

boyacıya

boyacılara

Locative

boyacıda

boyacılarda

Ablative

boyacıdan

boyacılardan

Genitive

boyacının

boyacıların

Possessive forms
	Singular	Plural
1st singular	boyacım	boyacılarım
2nd singular	boyacın	boyacıların
3rd singular	boyacısı	boyacıları
1st plural	boyacımız	boyacılarımız
2nd plural	boyacınız	boyacılarınız
3rd plural	boyacıları	boyacıları

Predicative forms
	Singular	Plural
1st singular	boyacıyım	boyacılarım
2nd singular	boyacısın	boyacılarsın
3rd singular	boyacı boyacıdır	boyacılar boyacılardır
1st plural	boyacıyız	boyacılarız
2nd plural	boyacısınız	boyacılarsınız
3rd plural	boyacılar	boyacılardır

Related terms

boya
boyayıcı
boyacılı
boyacısız
boyacılık

Descendants

Albanian: bojaxhi
Armenian: բոյաջի (boyaǰi), բոյախչի (boyaxčʿi), Բոյաջյան (Boyaǰyan)
Greek: μπογιατζής (bogiatzís)
Macedonian: бојаџија (bojadžija)

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.