boeleren

Dutch

Etymology

From boel +‎ -eren.

Pronunciation

IPA^(key): /ˌbuˈleː.rə(n)/
Audio (file)
Hyphenation: boe‧le‧ren
Rhymes: -eːrən

Verb

boeleren

(obsolete) to commit adultery, to fornicate (to have sex out of wedlock)

Inflection

Inflection of boeleren (weak)
infinitive	boeleren
past singular	boeleerde
past participle	geboeleerd
infinitive	boeleren
gerund	boeleren n
	present tense	past tense
1st person singular	boeleer	boeleerde
2nd person sing. (jij)	boeleert	boeleerde
2nd person sing. (u)	boeleert	boeleerde
2nd person sing. (gij)	boeleert	boeleerde
3rd person singular	boeleert	boeleerde
plural	boeleren	boeleerden

subjunctive sing.¹	boelere	boeleerde
subjunctive plur.¹	boeleren	boeleerden

imperative sing.	boeleer
imperative plur.¹	boeleert

participles	boelerend	geboeleerd
¹⁾ Archaic.

Derived terms

boelering

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.