blanditus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of blandō.

Participle

blanditus m (feminine blandita, neuter blanditum); first/second declension

  1. flattered, deluded, fawned

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative blanditus blandita blanditum blanditī blanditae blandita
Genitive blanditī blanditae blanditī blanditōrum blanditārum blanditōrum
Dative blanditō blanditae blanditō blanditīs blanditīs blanditīs
Accusative blanditum blanditam blanditum blanditōs blanditās blandita
Ablative blanditō blanditā blanditō blanditīs blanditīs blanditīs
Vocative blandite blandita blanditum blanditī blanditae blandita

References

  • blanditus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • blanditus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • blanditus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.