bełkotać

Polish

Pronunciation
  • IPA(key): /bɛwˈkɔ.tat͡ɕ/

Verb

bełkotać impf

  1. (informal) to speak in an unintelligible way.
    Słyszałam, jak Robert coś bełkocze.
    I heard Robert babbling.
  2. (informal) to speak nonsense.
    On jak zwykle bełkotał w przekonaniu, że zna się na temacie.
    He was, as he usually does, talking rot; he believes he is an expert in the subject.
  3. (informal) to talk irritably.
    Nie mogę już dłużej słuchać, jak oni bełkoczą na temat swojej zamożności.
    I can't stand listening to them constantly boasting about their wealthiness.

Conjugation
Conjugation of bełkotać impf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or f or n
infinitive bełkotać
present tense 1st bełkoczę bełkoczemy
2nd bełkoczesz bełkoczecie
3rd bełkocze bełkoczą
past tense 1st bełkotałem bełkotałam bełkotaliśmy bełkotałyśmy
2nd bełkotałeś bełkotałaś bełkotaliście bełkotałyście
3rd bełkotał bełkotała bełkotało bełkotali bełkotały
future tense 1st będę bełkotał1 będę bełkotała1 będziemy bełkotali1 będziemy bełkotały1
2nd będziesz bełkotał1 będziesz bełkotała1 będziecie bełkotali1 będziecie bełkotały1
3rd będzie bełkotał1 będzie bełkotała1 będzie bełkotało1 będą bełkotali1 będą bełkotały1
conditional 1st bełkotałbym bełkotałabym bełkotalibyśmy bełkotałybyśmy
2nd bełkotałbyś bełkotałabyś bełkotalibyście bełkotałybyście
3rd bełkotałby bełkotałaby bełkotałoby bełkotaliby bełkotałyby
imperative 1st — bełkoczmy
2nd bełkocz bełkoczcie
3rd niech bełkocze niech bełkoczą
active adjectival participle bełkoczący bełkocząca bełkoczące bełkoczący bełkoczące
contemporary adverbial participle bełkocząc
1 or: będę bełkotać, będziesz bełkotać etc.

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.