bevredigen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch bevredigen. Replaced older bevreden, influenced by vredig. Equivalent to be- + vredigen.

Pronunciation

  • IPA(key): /bəˈvreːdəɣə(n)/
  • (file)
  • Hyphenation: be‧vre‧di‧gen

Verb

bevredigen

  1. (transitive) to satisfy, to satiate

Inflection

Inflection of bevredigen (weak, prefixed)
infinitive bevredigen
past singular bevredigde
past participle bevredigd
infinitive bevredigen
gerund bevredigen n
present tense past tense
1st person singular bevredigbevredigde
2nd person sing. (jij) bevredigtbevredigde
2nd person sing. (u) bevredigtbevredigde
2nd person sing. (gij) bevredigtbevredigde
3rd person singular bevredigtbevredigde
plural bevredigenbevredigden
subjunctive sing.1 bevredigebevredigde
subjunctive plur.1 bevredigenbevredigden
imperative sing. bevredig
imperative plur.1 bevredigt
participles bevredigendbevredigd
1) Archaic.

Derived terms

  • bevrediging
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.