bekende

From Middle Low German bekennen.

• IPA^(key): /bekɛnə/, [b̥eˈkʰɛnˀə]

bekende (imperative bekend, infinitive at bekende, present tense bekender, past tense bekendte, perfect tense er/har bekendt)

1. confess
2. admit
3. follow suit (to play a card of the same suit)

• (confess): tilstå
• (admit): indrømme
• (follow suit): bekende kulør

• bekendelse ("confession", "creed")
• bekender ("confessor")

• IPA^(key): /bəˈkɛndə/

• audio

  (file)

• Hyphenation: be‧ken‧de
• Rhymes: -ɛndə

From bekend.

bekende m (plural bekenden, diminutive bekendetje n)

1. An acquaintance, someone known/trusted to the person of reference, yet often less than a friend

   Synonym: kennis

2. (with the definite article: het bekende) The known, what one is familiar with

   Het bekende lijkt meestal veiliger maar saaier.

   The known usually seems safer but duller.

   Synonym: vertrouwde

• onbekende

• Afrikaans: bekende

bekende

1. Inflected form of bekend

bekende

1. Inflected form of bekend

See the etymology of the main entry.

bekende

1. singular past indicative and subjunctive of bekennen

• bedenke

• IPA^(key): /bəˈkɛndə/

bekende c (plural bekenden)

1. acquaintance

• “bekende”, in Wurdboek fan de Fryske taal (in Dutch), 2011