başlama

Turkish

Etymology 1

Pronunciation
  • IPA(key): [baʃlaˈma]
  • Hyphenation: baş‧la‧ma

Noun

başlama (definite accusative başlamayı, plural başlamalar)

  1. beginning
  2. start, initiation, inception
Declension
Inflection
Nominative başlama
Definite accusative başlamayı
Singular Plural
Nominative başlama başlamalar
Definite accusative başlamayı başlamaları
Dative başlamaya başlamalara
Locative başlamada başlamalarda
Ablative başlamadan başlamalardan
Genitive başlamanın başlamaların
Possessive forms
Singular Plural
1st singular başlamam başlamalarım
2nd singular başlaman başlamaların
3rd singular başlaması başlamaları
1st plural başlamamız başlamalarımız
2nd plural başlamanız başlamalarınız
3rd plural başlamaları başlamaları
Antonyms

See also

Etymology 2

Pronunciation
  • IPA(key): [baˈʃlama]
  • Hyphenation: baş‧la‧ma

Verb

başlama

  1. inflection of başlamak:
    1. second-person singular present simple imperative negative
    2. second-person singular present simple imperative positive degree
Antonyms
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.