auxiliatus

Latin

Etymology

Perfect participle of auxilior

Participle

auxiliātus m (feminine auxiliāta, neuter auxiliātum); first/second declension

  1. helped, aided, assisted
  2. relieved, healed, cured

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative auxiliātus auxiliāta auxiliātum auxiliātī auxiliātae auxiliāta
Genitive auxiliātī auxiliātae auxiliātī auxiliātōrum auxiliātārum auxiliātōrum
Dative auxiliātō auxiliātae auxiliātō auxiliātīs auxiliātīs auxiliātīs
Accusative auxiliātum auxiliātam auxiliātum auxiliātōs auxiliātās auxiliāta
Ablative auxiliātō auxiliātā auxiliātō auxiliātīs auxiliātīs auxiliātīs
Vocative auxiliāte auxiliāta auxiliātum auxiliātī auxiliātae auxiliāta

References

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.