asperatus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of asperō.

Participle

asperātus m (feminine asperāta, neuter asperātum); first/second declension

  1. roughened

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative asperātus asperāta asperātum asperātī asperātae asperāta
Genitive asperātī asperātae asperātī asperātōrum asperātārum asperātōrum
Dative asperātō asperātae asperātō asperātīs asperātīs asperātīs
Accusative asperātum asperātam asperātum asperātōs asperātās asperāta
Ablative asperātō asperātā asperātō asperātīs asperātīs asperātīs
Vocative asperāte asperāta asperātum asperātī asperātae asperāta

References

  • asperatus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • asperatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.