armiño

Already attested in local Latin documents in the 12th century; in Galician since the 13th century. Either from Proto-Germanic *harmô (cf. Old High German harmo), or from Latin mūs armenius ("Armenian mouse").[1]

• IPA^(key): /aɾˈmiɲo̝/

armiño m (plural armiños)

1. stoat, ermine
2. the fur of this animal

armiño m (feminine singular armiña, masculine plural armiños, feminine plural armiñas)

1. made of ermine fur
   • 1370, Ramón Lorenzo (ed.), Crónica troiana. A Coruña: Fundación Barrié, page 417:

     Et era forrado en pẽna armjña

     And it was lined in ermine fur

• “arminho” in Dicionario de Dicionarios do galego medieval, SLI - ILGA 2006-2012.
• “armjñ” in Xavier Varela Barreiro & Xavier Gómez Guinovart: Corpus Xelmírez - Corpus lingüístico da Galicia medieval. SLI / Grupo TALG / ILG, 2006-2016.
• “armin” in Xavier Varela Barreiro & Xavier Gómez Guinovart: Corpus Xelmírez - Corpus lingüístico da Galicia medieval. SLI / Grupo TALG / ILG, 2006-2016.
• “armiño” in Tesouro informatizado da lingua galega. Santiago: ILG.
• “armiño” in Álvarez, Rosario (coord.): Tesouro do léxico patrimonial galego e portugués, Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega.

• IPA^(key): /arˈmiɲo/

armiño m (plural armiños)

1. ermine
2. (heraldry) ermine

• “armiño” in Diccionario de la lengua española, Vigésima tercera edición, Real Academia Española, 2014.