appropiatus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of appropiō

Participle

appropiātus m (feminine appropiāta, neuter appropiātum); first/second declension

  1. approached

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative appropiātus appropiāta appropiātum appropiātī appropiātae appropiāta
Genitive appropiātī appropiātae appropiātī appropiātōrum appropiātārum appropiātōrum
Dative appropiātō appropiātae appropiātō appropiātīs appropiātīs appropiātīs
Accusative appropiātum appropiātam appropiātum appropiātōs appropiātās appropiāta
Ablative appropiātō appropiātā appropiātō appropiātīs appropiātīs appropiātīs
Vocative appropiāte appropiāta appropiātum appropiātī appropiātae appropiāta
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.