appretiatus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of appretiō.

Participle

appretiātus m (feminine appretiāta, neuter appretiātum); first/second declension

  1. valued, appraised, rated
  2. purchased

Declension

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative appretiātus appretiāta appretiātum appretiātī appretiātae appretiāta
Genitive appretiātī appretiātae appretiātī appretiātōrum appretiātārum appretiātōrum
Dative appretiātō appretiātae appretiātō appretiātīs appretiātīs appretiātīs
Accusative appretiātum appretiātam appretiātum appretiātōs appretiātās appretiāta
Ablative appretiātō appretiātā appretiātō appretiātīs appretiātīs appretiātīs
Vocative appretiāte appretiāta appretiātum appretiātī appretiātae appretiāta
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.