apoplecticus

Latin

Alternative forms

  • apoplēctus

Etymology

Borrowed from Ancient Greek ἀποπληκτικός (apoplēktikós, stupefied, apoplectic). More information: see there.

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /a.poˈpleːk.ti.kus/, [a.pɔˈpɫeːk.tɪ.kʊs]

Adjective

apoplēcticus (feminine apoplēctica, neuter apoplēcticum); first/second declension

  1. apoplectic

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative apoplēcticus apoplēctica apoplēcticum apoplēcticī apoplēcticae apoplēctica
Genitive apoplēcticī apoplēcticae apoplēcticī apoplēcticōrum apoplēcticārum apoplēcticōrum
Dative apoplēcticō apoplēcticō apoplēcticīs
Accusative apoplēcticum apoplēcticam apoplēcticum apoplēcticōs apoplēcticās apoplēctica
Ablative apoplēcticō apoplēcticā apoplēcticō apoplēcticīs
Vocative apoplēctice apoplēctica apoplēcticum apoplēcticī apoplēcticae apoplēctica

Descendants

References

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.