anteitus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of anteeō.
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | anteitus | anteita | anteitum | anteitī | anteitae | anteita | |
Genitive | anteitī | anteitae | anteitī | anteitōrum | anteitārum | anteitōrum | |
Dative | anteitō | anteitae | anteitō | anteitīs | anteitīs | anteitīs | |
Accusative | anteitum | anteitam | anteitum | anteitōs | anteitās | anteita | |
Ablative | anteitō | anteitā | anteitō | anteitīs | anteitīs | anteitīs | |
Vocative | anteite | anteita | anteitum | anteitī | anteitae | anteita |
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.