anctus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of angō.
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | anctus | ancta | anctum | anctī | anctae | ancta | |
Genitive | anctī | anctae | anctī | anctōrum | anctārum | anctōrum | |
Dative | anctō | anctae | anctō | anctīs | anctīs | anctīs | |
Accusative | anctum | anctam | anctum | anctōs | anctās | ancta | |
Ablative | anctō | anctā | anctō | anctīs | anctīs | anctīs | |
Vocative | ancte | ancta | anctum | anctī | anctae | ancta |
References
- anctus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.