analecta
English
Latin
Etymology
From the Ancient Greek ἀναλέκτης (analéktēs).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /a.naˈlek.ta/, [a.naˈɫɛk.ta]
Noun
analecta f (genitive analectae); first declension
Inflection
First declension.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | analecta | analectae |
Genitive | analectae | analectārum |
Dative | analectae | analectīs |
Accusative | analectam | analectās |
Ablative | analectā | analectīs |
Vocative | analecta | analectae |
References
- analecta in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- analecta in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.