amictus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of amiciō.
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | amictus | amicta | amictum | amictī | amictae | amicta | |
Genitive | amictī | amictae | amictī | amictōrum | amictārum | amictōrum | |
Dative | amictō | amictae | amictō | amictīs | amictīs | amictīs | |
Accusative | amictum | amictam | amictum | amictōs | amictās | amicta | |
Ablative | amictō | amictā | amictō | amictīs | amictīs | amictīs | |
Vocative | amicte | amicta | amictum | amictī | amictae | amicta |
Inflection
Fourth declension.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | amictus | amictūs |
Genitive | amictūs | amictuum |
Dative | amictuī | amictibus |
Accusative | amictum | amictūs |
Ablative | amictū | amictibus |
Vocative | amictus | amictūs |
References
- amictus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- amictus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- amictus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)
- amictus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
- amictus in Harry Thurston Peck, editor (1898) Harper's Dictionary of Classical Antiquities, New York: Harper & Brothers
- amictus in William Smith et al., editor (1890) A Dictionary of Greek and Roman Antiquities, London: William Wayte. G. E. Marindin
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.