ametor

Latin

Etymology

Borrowed from Ancient Greek ἀμήτωρ (amḗtōr).

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /aˈmeː.tor/, [aˈmeː.tɔr]

Adjective

amētōr m, f (genitive amētōris); third declension

  1. motherless, without a mother
    • Quintus Septimius Florens Tertullianus, liber de praescriptionibus adversus haereticos, caput LIII. In: Patrologiae cursus completus sive bibliotheca universalis, integra, uniformis, commoda, oeconomica, omnium SS. patrum, doctorum scriptorumque ecclesiaticorum. Series prima. Tomus secundus, edited by J.-P. Migne, 1844:
      Melchisedech facere pro coelestibus angelis atque virtutibus, nam esse illum usque adeo Christo meliorem, ut apator sit, ametor sit, agenealogetus sit, cujus neque initium, neque finis comprehensus sit aut comprehendi possit.

Inflection

Third declension.

Case Singular Plural
Nominative amētōr amētōrēs
Genitive amētōris amētōrum
Dative amētōrī amētōribus
Accusative amētōrem amētōrēs
Ablative amētōre amētōribus
Vocative amētōr amētōrēs

See also

  • apatōr

References

  • ametor in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • ametor in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.