altercatus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of altercor

Participle

altercātus m (feminine altercāta, neuter altercātum); first/second declension

  1. argued

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative altercātus altercāta altercātum altercātī altercātae altercāta
Genitive altercātī altercātae altercātī altercātōrum altercātārum altercātōrum
Dative altercātō altercātae altercātō altercātīs altercātīs altercātīs
Accusative altercātum altercātam altercātum altercātōs altercātās altercāta
Ablative altercātō altercātā altercātō altercātīs altercātīs altercātīs
Vocative altercāte altercāta altercātum altercātī altercātae altercāta

References

  • altercatus in Ramminger, Johann (accessed 16 July 2016) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700, pre-publication website, 2005-2016
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.