afweten

Dutch

Etymology

af +‎ weten

Pronunciation
Audio(file)

Verb

afweten

  1. to be knowledgeable [+ van (object) = about]
Inflection
Inflection of afweten (preterite-present, separable)
infinitive afweten
past singular wist af
past participle afgeweten
infinitive afweten
gerund afweten n
verbal noun —
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular weet afwist afafweetafwist
2nd person sing. (jij) weet afwist afafweetafwist
2nd person sing. (u) weet afwist afafweetafwist
2nd person sing. (gij) weet afwist afafweetafwist
3rd person singular weet afwist afafweetafwist
plural weten afwisten afafwetenafwisten
subjunctive sing.1 wete afwiste afafweteafwiste
subjunctive plur.1 weten afwisten afafwetenafwisten
imperative sing. weet af
imperative plur.1 weet af
participles afwetendafgeweten
1) Archaic.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.