afschrikken

Dutch

Etymology

From af +‎ schrikken.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈɑfsxrɪkə(n)/
  • Audio(file)
  • Hyphenation: af‧schrik‧ken

Verb

afschrikken

  1. (transitive) to scare off
  2. (transitive) to deter by fear

Inflection
Inflection of afschrikken (weak, separable)
infinitive afschrikken
past singular schrikte af
past participle afgeschrikt
infinitive afschrikken
gerund afschrikken n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular schrik afschrikte afafschrikafschrikte
2nd person sing. (jij) schrikt afschrikte afafschriktafschrikte
2nd person sing. (u) schrikt afschrikte afafschriktafschrikte
2nd person sing. (gij) schrikt afschrikte afafschriktafschrikte
3rd person singular schrikt afschrikte afafschriktafschrikte
plural schrikken afschrikten afafschrikkenafschrikten
subjunctive sing.1 schrikke afschrikte afafschrikkeafschrikte
subjunctive plur.1 schrikken afschrikten afafschrikkenafschrikten
imperative sing. schrik af
imperative plur.1 schrikt af
participles afschrikkendafgeschrikt
1) Archaic.

Derived terms
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.