afdwalen

Dutch

Etymology

From af + dwalen.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈɑfdʋaːlə(n)/
  • (file)
  • Hyphenation: af‧dwa‧len

Verb

afdwalen

  1. (intransitive) to wander off, to go astray
  2. (intransitive, figuratively) to meander, to lose attention

Inflection

Inflection of afdwalen (weak, separable)
infinitive afdwalen
past singular dwaalde af
past participle afgedwaald
infinitive afdwalen
gerund afdwalen n|- class="vsHide" style="background: #E6E6FF;" main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular dwaal afdwaalde afafdwaalafdwaalde
2nd person sing. (jij) dwaalt afdwaalde afafdwaaltafdwaalde
2nd person sing. (u) dwaalt afdwaalde afafdwaaltafdwaalde
2nd person sing. (gij) dwaalt afdwaalde afafdwaaltafdwaalde
3rd person singular dwaalt afdwaalde afafdwaaltafdwaalde
plural dwalen afdwaalden afafdwalenafdwaalden
subjunctive sing.1 dwale afdwaalde afafdwaleafdwaalde
subjunctive plur.1 dwalen afdwaalden afafdwalenafdwaalden
imperative sing. dwaal af
imperative plur.1 dwaalt af
participles afdwalendafgedwaald
1) Archaic.

Derived terms

  • afdwaling

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.