adfirmaturus

Latin

Etymology

Future active participle of adfirmō.

Participle

adfirmātūrus m (feminine adfirmātūra, neuter adfirmātūrum); first/second declension

  1. Alternative form of affirmāturus

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative adfirmātūrus adfirmātūra adfirmātūrum adfirmātūrī adfirmātūrae adfirmātūra
Genitive adfirmātūrī adfirmātūrae adfirmātūrī adfirmātūrōrum adfirmātūrārum adfirmātūrōrum
Dative adfirmātūrō adfirmātūrae adfirmātūrō adfirmātūrīs adfirmātūrīs adfirmātūrīs
Accusative adfirmātūrum adfirmātūram adfirmātūrum adfirmātūrōs adfirmātūrās adfirmātūra
Ablative adfirmātūrō adfirmātūrā adfirmātūrō adfirmātūrīs adfirmātūrīs adfirmātūrīs
Vocative adfirmātūre adfirmātūra adfirmātūrum adfirmātūrī adfirmātūrae adfirmātūra
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.