achomharcóir

Irish

Etymology

From achomharc (“appeal”, verb) +‎ -óir (agent suffix).

Noun

achomharcóir m (genitive singular achomharcóra, nominative plural achomharcóirí)

  1. (law) appellant

Declension
Declension of achomharcóir

Third declension

Bare forms:

Case Singular Plural
Nominative achomharcóir achomharcóirí
Vocative a achomharcóir a achomharcóirí
Genitive achomharcóra achomharcóirí
Dative achomharcóir achomharcóirí

Forms with the definite article:

Case Singular Plural
Nominative an t-achomharcóir na hachomharcóirí
Genitive an achomharcóra na n-achomharcóirí
Dative leis an achomharcóir

don achomharcóir

 leis na hachomharcóirí

Mutation
Irish mutation
RadicalEclipsiswith h-prothesiswith t-prothesis
achomharcóir n-achomharcóir hachomharcóir t-achomharcóir
Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs.

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.