absumptus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of absūmō.
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | absūmptus | absūmpta | absūmptum | absūmptī | absūmptae | absūmpta | |
Genitive | absūmptī | absūmptae | absūmptī | absūmptōrum | absūmptārum | absūmptōrum | |
Dative | absūmptō | absūmptae | absūmptō | absūmptīs | absūmptīs | absūmptīs | |
Accusative | absūmptum | absūmptam | absūmptum | absūmptōs | absūmptās | absūmpta | |
Ablative | absūmptō | absūmptā | absūmptō | absūmptīs | absūmptīs | absūmptīs | |
Vocative | absūmpte | absūmpta | absūmptum | absūmptī | absūmptae | absūmpta |
References
- absumptus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- absumptus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.