abocinar
Spanish
Etymology
From bocina.
Pronunciation
- (Castilian) IPA(key): /aboθiˈnaɾ/, [aβoθiˈnaɾ]
- (Latin America) IPA(key): /abosiˈnaɾ/, [aβosiˈnaɾ]
Verb
abocinar (first-person singular present abocino, first-person singular preterite abociné, past participle abocinado)
Conjugation
These forms are generated automatically and may not actually be used. Pronoun usage varies by region.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | ||
with infinitive abocinar | |||||||
dative | abocinarme | abocinarte | abocinarle, abocinarse | abocinarnos | abocinaros | abocinarles, abocinarse | |
accusative | abocinarme | abocinarte | abocinarlo, abocinarla, abocinarse | abocinarnos | abocinaros | abocinarlos, abocinarlas, abocinarse | |
with gerund abocinando | |||||||
dative | abocinándome | abocinándote | abocinándole, abocinándose | abocinándonos | abocinándoos | abocinándoles, abocinándose | |
accusative | abocinándome | abocinándote | abocinándolo, abocinándola, abocinándose | abocinándonos | abocinándoos | abocinándolos, abocinándolas, abocinándose | |
with informal second-person singular imperative abocina | |||||||
dative | abocíname | abocínate | abocínale | abocínanos | not used | abocínales | |
accusative | abocíname | abocínate | abocínalo, abocínala | abocínanos | not used | abocínalos, abocínalas | |
with formal second-person singular imperative abocine | |||||||
dative | abocíneme | not used | abocínele, abocínese | abocínenos | not used | abocíneles | |
accusative | abocíneme | not used | abocínelo, abocínela, abocínese | abocínenos | not used | abocínelos, abocínelas | |
with first-person plural imperative abocinemos | |||||||
dative | not used | abocinémoste | abocinémosle | abocinémonos | abocinémoos | abocinémosles | |
accusative | not used | abocinémoste | abocinémoslo, abocinémosla | abocinémonos | abocinémoos | abocinémoslos, abocinémoslas | |
with informal second-person plural imperative abocinad | |||||||
dative | abocinadme | not used | abocinadle | abocinadnos | abocinaos | abocinadles | |
accusative | abocinadme | not used | abocinadlo, abocinadla | abocinadnos | abocinaos | abocinadlos, abocinadlas | |
with formal second-person plural imperative abocinen | |||||||
dative | abocínenme | not used | abocínenle | abocínennos | not used | abocínenles, abocínense | |
accusative | abocínenme | not used | abocínenlo, abocínenla | abocínennos | not used | abocínenlos, abocínenlas, abocínense |
Further reading
- “abocinar” in Diccionario de la lengua española, Vigésima tercera edición, Real Academia Española, 2014.
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.