abhibitus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of abhibeō.

Participle

abhibitus m (feminine abhibita, neuter abhibitum); first/second declension

  1. kept off

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative abhibitus abhibita abhibitum abhibitī abhibitae abhibita
Genitive abhibitī abhibitae abhibitī abhibitōrum abhibitārum abhibitōrum
Dative abhibitō abhibitae abhibitō abhibitīs abhibitīs abhibitīs
Accusative abhibitum abhibitam abhibitum abhibitōs abhibitās abhibita
Ablative abhibitō abhibitā abhibitō abhibitīs abhibitīs abhibitīs
Vocative abhibite abhibita abhibitum abhibitī abhibitae abhibita
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.