aanwinnen

Dutch

Etymology

From aan + winnen.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈaːnʋɪnə(n)/
  • (file)
  • Hyphenation: aan‧win‧nen

Verb

aanwinnen

  1. (transitive) to acquire
  2. (transitive) to reclaim land (from sea)

Inflection

Inflection of aanwinnen (strong class 3, separable)
infinitive aanwinnen
past singular won aan
past participle aangewonnen
infinitive aanwinnen
gerund aanwinnen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular win aanwon aanaanwinaanwon
2nd person sing. (jij) wint aanwon aanaanwintaanwon
2nd person sing. (u) wint aanwon aanaanwintaanwon
2nd person sing. (gij) wint aanwont aanaanwintaanwont
3rd person singular wint aanwon aanaanwintaanwon
plural winnen aanwonnen aanaanwinnenaanwonnen
subjunctive sing.1 winne aanwonne aanaanwinneaanwonne
subjunctive plur.1 winnen aanwonnen aanaanwinnenaanwonnen
imperative sing. win aan
imperative plur.1 wint aan
participles aanwinnendaangewonnen
1) Archaic.

Derived terms

  • aanwinst

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.