aanvreten

Dutch

Etymology

From aan (on) + vreten (to eat).

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈaːnvreːtə(n)/
  • (file)
  • Hyphenation: aan‧vre‧ten

Verb

aanvreten

  1. (transitive) to eat at, to damage by eating
  2. (transitive) to corrode

Inflection

Inflection of aanvreten (strong class 5, separable)
infinitive aanvreten
past singular vrat aan
past participle aangevreten
infinitive aanvreten
gerund aanvreten n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular vreet aanvrat aanaanvreetaanvrat
2nd person sing. (jij) vreet aanvrat aanaanvreetaanvrat
2nd person sing. (u) vreet aanvrat aanaanvreetaanvrat
2nd person sing. (gij) vreet aanvrat aanaanvreetaanvrat
3rd person singular vreet aanvrat aanaanvreetaanvrat
plural vreten aanvraten aanaanvretenaanvraten
subjunctive sing.1 vrete aanvrate aanaanvreteaanvrate
subjunctive plur.1 vreten aanvraten aanaanvretenaanvraten
imperative sing. vreet aan
imperative plur.1 vreet aan
participles aanvretendaangevreten
1) Archaic.

Derived terms

  • aanvreting
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.