aantonen

Dutch

From aan +‎ tonen.

aantonen

Inflection of aantonen (weak, separable)
infinitive	aantonen
past singular	toonde aan
past participle	aangetoond
infinitive	aantonen
gerund	aantonen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	toon aan	toonde aan	aantoon	aantoonde
2nd person sing. (jij)	toont aan	toonde aan	aantoont	aantoonde
2nd person sing. (u)	toont aan	toonde aan	aantoont	aantoonde
2nd person sing. (gij)	toont aan	toonde aan	aantoont	aantoonde
3rd person singular	toont aan	toonde aan	aantoont	aantoonde
plural	tonen aan	toonden aan	aantonen	aantoonden

subjunctive sing.¹	tone aan	toonde aan	aantone	aantoonde
subjunctive plur.¹	tonen aan	toonden aan	aantonen	aantoonden

imperative sing.	toon aan
imperative plur.¹	toont aan

participles	aantonend	aangetoond
¹⁾ Archaic.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.