aanstormen

Dutch

From Middle Dutch aenstormen. Equivalent to aan +‎ stormen.

aanstormen

(intransitive) to approach quickly, to go straight towards (someone) with great speed
Na de wedstrijd kwam zij op mij aangestormd. - She quickly came up to me after the match.
(intransitive) to storm, to assault
Synonym: bestormen

Inflection of aanstormen (weak, separable)
infinitive	aanstormen
past singular	stormde aan
past participle	aangestormd
infinitive	aanstormen
gerund	aanstormen n\|- class="vsHide" style="background: #E6E6FF;"				main clause	subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	storm aan	stormde aan	aanstorm	aanstormde
2nd person sing. (jij)	stormt aan	stormde aan	aanstormt	aanstormde
2nd person sing. (u)	stormt aan	stormde aan	aanstormt	aanstormde
2nd person sing. (gij)	stormt aan	stormde aan	aanstormt	aanstormde
3rd person singular	stormt aan	stormde aan	aanstormt	aanstormde
plural	stormen aan	stormden aan	aanstormen	aanstormden

subjunctive sing.¹	storme aan	stormde aan	aanstorme	aanstormde
subjunctive plur.¹	stormen aan	stormden aan	aanstormen	aanstormden

imperative sing.	storm aan
imperative plur.¹	stormt aan

participles	aanstormend	aangestormd
¹⁾ Archaic.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.