aanhitsen

Dutch

Etymology

From aan + hitsen.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈaːnɦɪtsə(n)/
  • (file)
  • Hyphenation: aan‧hit‧sen

Verb

aanhitsen

  1. (transitive) to incite
    Synonym: ophitsen

Inflection

Inflection of aanhitsen (weak, separable)
infinitive aanhitsen
past singular hitste aan
past participle aangehitst
infinitive aanhitsen
gerund aanhitsen n|- class="vsHide" style="background: #E6E6FF;" main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular hits aanhitste aanaanhitsaanhitste
2nd person sing. (jij) hitst aanhitste aanaanhitstaanhitste
2nd person sing. (u) hitst aanhitste aanaanhitstaanhitste
2nd person sing. (gij) hitst aanhitste aanaanhitstaanhitste
3rd person singular hitst aanhitste aanaanhitstaanhitste
plural hitsen aanhitsten aanaanhitsenaanhitsten
subjunctive sing.1 hitse aanhitste aanaanhitseaanhitste
subjunctive plur.1 hitsen aanhitsten aanaanhitsenaanhitsten
imperative sing. hits aan
imperative plur.1 hitst aan
participles aanhitsendaangehitst
1) Archaic.

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.